/İhanete uğramak için güvenmek mi lazım/

/Nice yıl hasret-i hicran adıyla yaktı Kenan’ı

Yanan Yakup değil gör Yusuf u Züleyha’da yangın var/

 

Yakup’un ocağında yetişti Yusuf

Kardeşleri ihanetle onu vurdular

Kölelik, esaret, zindan yılları

Gözleri ızdırap dolu yüreği sonbahar

Ey Azizler! Bakın şu Yusuf’un Yüzü’ne

Çehresinde muhteşem bir masumluk var

Ey Yusuf! Bir tebessüm sağanağı ay parçası yüzün

Rüyanı kazıdın Kenan iline, Yakup’un kalbine

Acılar konuğun oldu kardeşlerin sayesinde

Dar ettiler dünyayı sana, istenmedin

Kör kuyular dibinde büyüdü özlemlerin

 

Yakup’ta hüzün günlerce ağladı

Yaslı bir ırmak gibi çağladı

İki dünya gözünü alan Allah

Gönül gözünü bağışladı

Yusuf’un kokusunu tâ Mısır’dan aldı

İffet gömleğini sürünce yüzüne

Dünya gözleri açıldı

 

İki zıt hayat; zindan ve sarayda

Nice acılar yokladı çetin imtihanlarda

Hakikati giyinip nasıl da gösterdi

İffetin şehvete galip geldiğini

 

Ey insan! Denendiğin zindanlardan geriye

Arkadan yırtılan gömleğin kalsın

Bir Züleyha’sı olan varsa eğer

Gömleğinin nereden yırtıldığına baksın

 

Yusuf’un giydiği

İman ve ihlâsla dokunmuş iffet elbisesi

Yusuf teslim oluşun sesi

Yusuf duruş çiçeği

Zindanı saraya çeviren rahmetin tecellisi

Allah ölçüsünde nefs kötülük demekti

İşte nefsini aklamadı Yusuf

Artık ne korku, ne yalnızlık, ne umutsuzluk

Can ve yürek yansa da anladım ki

Kavuşmanın gülden bahçesindedir mutluluk

 

Parmaklarını kesen kadınlar sana esir oldular

Ruhları gerilim içinde ağır ağır terliyor günahlar

Bir âyet okunur Sûre-i Yusuf’tan

Zindanın anlamı değişir

Elleriyle utanç toplayan kardeşler

Kalplerini mezar yapmaktan çekinir

Öyleyse vurun zindanıma soylu umutlar

Dünyaya sığmayan içimde nehirler var

Acılar, ‘âh’lar büyütecek bizi

Belki de Mısır’a sultan edecek bizi

Yusuf’un içinde kaç yara var

İstikbali güneşten aydınlık

Kardeşler ne kadar ihanet etse de

Allah ne güzel yardımcı ne güzel yâr

Rabbim, “ey müminler kardeş olun” diyor

Bu bir zorunluluktur, ihtiyarî değil ki

İşte diyorum mıhlayıp toprağa gözlerimi

Kardeşiz, ama hayat yalnızlığı dağ gibi…

Bünyamin DOĞRUER